Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Αγύριστο κεφάλι




















Φυσάει ένας αέρας που σαρώνει
ενθύμια παλιά και φυλακτά
Οι ήρωες το σκάνε απ' την οθόνη
ξυλάρμενοι τραβανε στ'ανοιχτα



Πού μας πηγαίνει αυτό το τρεχαντήρι,
δεν ξέρω γέμισε μου το ποτήρι
πού μας πηγαίνει αυτό το τρεχαντήρι,
δεν ξέρω γέμισε μου το ποτήρι

























Τα μάρμαρα στο φως αντιφεγγίζουν
σε ποιο ταξίδι σ' έχω ξαναδεί
τυφλά πουλιά το τζάμι μου ραμφίζουν
το πλένει στα φανάρια ένα παιδί
κι ένας τελάλης σ' έρημη πλατεία
τριάντα χρόνια ψάχνει την αιτία

Στους δρόμους καβαλάρηδες καλπάζουν
και κυνηγούν τ' αδέσποτα σκυλιά
και οι νοικοκυραίοι που τρομάζουν,
ξορκίζουν μ' αγιασμό το σατανά

Δεν είναι εδώ Βαλκάνια, σου το 'πα
εδώ είναι παίξε γέλασε και σώπα
δεν είναι εδώ Βαλκάνια, σου το 'πα
εδώ είναι παίξε γέλασε και σώπα

Φυσάει ένας αέρας που σαρώνει,
μα εγώ είμ' ένα τραγούδι αλλοτινό
στου δρόμου το λιοπύρι και το χιόνι
αγύριστο κεφάλι θα γυρνώ

Στα χέρια σου αφήνω το τιμόνι
κι η πιο μεγάλη νύχτα ξημερώνει...







Στα χέρια σου αφήνω το τιμόνι
κι η πιο μεγάλη νύχτα ξημερώνει!













Αλκαίος Άλκης

Σάββατο 16 Μαΐου 2009

Λήσταρχος Νταβέλης

Μια φορά που ζούσα
πέρα στην Ανθούσα,στο Πεντελικό
με μια φουστανέλα
βάραγα φουρνέλα,τρόμαζα το ιππικό.

Σ`όλα τα μπουρδέλα
τ`όνομά μου πρώτο,λήσταρχος Νταβέλης
λήσταρχος μπουρλότο κι άλλο περιστατικό.

Είχα γκόμενες ντουζίνα
στον Περαία,στην Αθήνα ορφανά και κουμπαριές
μπαμ και μπουμ και βία
στα νεκροταφεία μοίραζα φτιαριές.

Στην παρανομία τ`όνομά μου πρώτο
λήσταρχος Νταβέλης,λήσταρχος μπουρλότο
παντρεμένες μου αγκαλιές.

Τώρα είμαι δικός σου
περιστατικό σου μ`ονομάζουνε
και στον κάτω κόσμο
οι πότες,οι πουτάνες κι οι ιππότες
με καταδικάζουνε.

Κυριακές μια θεία απ`την Πλακεντία
μ`άναψε φωτιές.

Μια φορά που ζούσα
αστραπές μετρούσα μ`ένα άλογο
μαύρο σαν το Χάρο,δέκα μ`ένα σμπάρο
ποιο διάλογο.

Κάτι απελπισμένους είχα κουστωδία
στους κυνηγημένους είχα τα πρωτεία
στον κατάλογο.

Μα η δούκισσά μου
στην κρυφή σπηλιά μου είχε αναπαυθεί.
Είχε μείνει ώρα
είχε αφήσει δώρα κάτι τιμαλφή.

Ό,τι κι αν σου γράψω απ`το κρησφύγετό μου
ο παλιο-Νταβέλης που είχα εαυτό μου
τώρα εσένα έχει ερωτευτεί.


Τώρα είμαι δικός σου
περιστατικό σου μ`ονομάζουνε
και στον κάτω κόσμο
οι πότες,οι πουτάνες κι οι ιππότες
με καταδικάζουνε.

Σάββατο είχα κάτσει να με φαν οι μπάτσοι
πάνω στη στροφή


Κραουνάκης Σταμάτης

Παρασκευή 8 Μαΐου 2009

Τ' όνειρο, μικρή...




























... ράψε δυό πουλιά
με κλωστή χρυσή
το 'να να 'μαι εγώ
τ' άλλο να 'σαι συ...


πόλεμος είναι
και χορός
... και παραζάλη!