Μετά σου το παν, νομίζω, προσηνές με μειδιά,
στον καθρέπτη των ματιών σου την χαράν αντανακλά.
Στάσου, φως μου, και ακόμη δεν σε είπα τα μισά
απ’ εκείνα που πιέζουν την ερώσαν μου καρδιά και στα χείλη μου ορμούνε με μια μόνη σου ματιά.
Μη με ομιλής αν θέλης, μη με πης γοητευτικά λόγια αγάπης και λατρείας.
Φθάνει να ’σαι εδώ κοντά,
να σε λέγω πως σε θέλω, να σ’ εγγίζω, την δροσιά του πρωιού που αναπνέεις ν’ αναπνέω· κι αν και αυτά υπερβολικά τα βρίσκης, να σε βλέπω μοναχά!
Κ. Π. Καβάφης
Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010
Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010
Συνοδυνοδικεία Ειρηνοπτερόπτερων
[...] Στις στροφές αδιέξοδων
αποτιμήσεων στις ζαχαρωμένες
ζαρωμένες εκ των πεπραγμένων
αθέριστες ανακοινώσεις οι εκ του
πιεστικού αποτελέσματος
δικαιολογημένες ατάκες
διέγνωσαν κατάκοιτες
ανακεφαλαιώσεις θερμοκέφαλων
τετελεσμένων λύσεων και στην
κατηφόρα των βιωμένων
κατώτερων ψεμάτων τους
κατόρθωσαν να στήσουν
αντιστροφές προς το σκωπτικό
για το μειδίαμα του κάθε
πικραμένου τοιχογραφημένου μονολόγου
Στέλλιος Σκούλος
Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2010
Delusional metaphors
She came to me
as a noisy
but addictive
bug
stuck
in the labyrinth of my right ear
sedused by the lowest vibes
of some lethal
violet-coloured
bug killing
5-1-2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)