Ίσως η ώρα να μην έχει περάσει ιδιαίτερα, αλλά η κούραση μού είναι αισθητή. Παρέα ο υπολογιστής και κάποιοι άλλοι στην απέναντι οθόνη που είτε προσπαθούν να διαβάσουν για ν' αντεπεξέλθουν στην επερχόμενη εξεταστική, είτε απλώς ξαγρυπνούν... Κι αυτές οι σελίδες της Λαογραφίας ασήκωτες, ατελείωτες! Ο νους μου ξεφεύγει, γατζώνει πάνω σε ταξείδια, σε μέρη εξωτικά - δεν πάει και πολύς καιρός που γύρισα- σ' ανθρώπους... Γιατί ό,τι αγαπάς, το θυμάσαι πάντοτε, κι αν ακόμη η μνήμη σ' εγκαταλείψει μετά από χρόνους πολλούς, αυτά που αγαπάς πάνω σου θα τα βρεις.. Θα τα ψιλαφήσεις, σαν κόμποι, σαν κέντημα, χαραγμένα πάνω και μέσα σου θα είναι. Ένας ήχος και το κυριότερο, μια μυρωδιά πάντα το μυαλό σου θα ελέγχει, θα το γυρίζει πίσω σε στιγμές κι αυτό είναι μαγικό!
Τώρα που γρήγορα νυχτώνει
σαν παραμύθι θα στο πω
Ο,τι αγαπάς δεν τελειώνει
και ‘γω ακόμα σ' αγαπώ
Τώρα που γρήγορα βραδιάζει
σαν τραγουδάκι θα στο πω
Ό,τι θυμάσαι δε βουλιάζει
μη με ξεχνάς που σ' αγαπώ
Είναι πολλά που δε τα ξέρεις
ήθελα τόσο να στα πω
Όμως δε θέλω να υποφέρεις
γιατί ακόμα σ’ αγαπώ
Καλό ξημέρωμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου