Πόσο βαθύ μπλε χωρά η ψυχή σου;
Πόσες θάλασσες μπορούν ταχα να τρεξουν απ’ τα βλέφαρα;
Δεν ξέρω. Όχι ποτέ δεν ήξερα.
Η φαντασία είναι το μόνο που μπορώ.
Να σε φαντάζομαι, να σε μαντεύω
και να μαθαινω μερα τη μέρα την καρδιά σου...
μονάχ’ αυτό μου μένει.
Μέρα τη μέρα, ώρα την ώρα, στιγμή τη στιγμή.
Κάθε σου λέξη μυστήριο,
κρύβει στο έμπα της εκατομμύρια άλλες
κι αυτές δεν μπορώ να προσδιορίσω με σαφήνεια
αλλά τις νοιώθω, καταλαβαίνω την αδιάκοπη παρουσία τους.
Ό,τι κι αν πω, λίγο μου μοιάζει δεν ξέρω γιατί, περίεργο
(18/3/2007)
1 σχόλιο:
Πολύ όμορφο.....Κάθε μέρα αλήθεια ανακαλύπτουμε τον άλλον. Καθένας μας είναι ένα μυστήριο......
Δημοσίευση σχολίου