Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Αγύριστο κεφάλι




















Φυσάει ένας αέρας που σαρώνει
ενθύμια παλιά και φυλακτά
Οι ήρωες το σκάνε απ' την οθόνη
ξυλάρμενοι τραβανε στ'ανοιχτα



Πού μας πηγαίνει αυτό το τρεχαντήρι,
δεν ξέρω γέμισε μου το ποτήρι
πού μας πηγαίνει αυτό το τρεχαντήρι,
δεν ξέρω γέμισε μου το ποτήρι

























Τα μάρμαρα στο φως αντιφεγγίζουν
σε ποιο ταξίδι σ' έχω ξαναδεί
τυφλά πουλιά το τζάμι μου ραμφίζουν
το πλένει στα φανάρια ένα παιδί
κι ένας τελάλης σ' έρημη πλατεία
τριάντα χρόνια ψάχνει την αιτία

Στους δρόμους καβαλάρηδες καλπάζουν
και κυνηγούν τ' αδέσποτα σκυλιά
και οι νοικοκυραίοι που τρομάζουν,
ξορκίζουν μ' αγιασμό το σατανά

Δεν είναι εδώ Βαλκάνια, σου το 'πα
εδώ είναι παίξε γέλασε και σώπα
δεν είναι εδώ Βαλκάνια, σου το 'πα
εδώ είναι παίξε γέλασε και σώπα

Φυσάει ένας αέρας που σαρώνει,
μα εγώ είμ' ένα τραγούδι αλλοτινό
στου δρόμου το λιοπύρι και το χιόνι
αγύριστο κεφάλι θα γυρνώ

Στα χέρια σου αφήνω το τιμόνι
κι η πιο μεγάλη νύχτα ξημερώνει...







Στα χέρια σου αφήνω το τιμόνι
κι η πιο μεγάλη νύχτα ξημερώνει!













Αλκαίος Άλκης

4 σχόλια:

Χάρις είπε...

γνωστό το τραγούδι
μα
κάθε που το ακούω
λέγω
μια ερώτηση μου έρχεται στο νου
"κι αν το τιμόνι αφήσω
και σε ξέρα με αδηγήσει
η στιγμή κι ο χρόνος;"

έτσι και τώρα
που στα μέρη σου ταξίδεψα
πάλι αυτή η ερώτηση
νάτην που ανέτειλε
μέσα στο απογευματιάτικο φως..

Καλώς σε βρήκα

aitherovamwn είπε...

Καλό θα ήταν
το τιμόνι μας
να μη τ' αφήσουμε
ούτε στο χρόνο ούτε
στην τύχη...

να το βαστούμε
κοιτώντας...
κατά πού θέλουμε να πάμε,

κι αν βρούμε
και καναν καπετάνιο
και του το εμπιστευτούμε
χαλάλι του κι αν σε ξέρα πέσει...
στο μόλο για επισκευή και
καλά ταξείδια!

Καλώς ήρθες Χάρις!

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Μικρή μου φίλη
καπεταναίοι
ας είμαστε εμείς
κι αν λάθος κάνουμε
δικό μας...ας είναι

Σε φιλώ πολύ!

aitherovamwn είπε...

εδώ Ποιήτριά μου,
σχεδόν μονάχα
θα συμφωνήσω...
εν μέρει...
ναι, ίσως να ήταν
καλλίτερο...

αλλά εν μου πολυαρέσει...

Μεγάλο φιλί τρανό!