Χάθηκα ξανά σε λαβυρίνθους κι έχασα καιρό
Να σ'αναζητώ άμοιρη ψυχή μου
Έχασα καιρό άμοιρη ψυχή μου
Θεέ μου πώς ποθώ μιαν ηλιαχτίδα
Ταίρι φωτεινό νά 'χω φυλαχτό
Σε ηλιόλουστη πατρίδα
Σε ταξίδι μυστικό
Με ουράνια πυξίδα
Θέλω να σε βρω να σου ζητήσω μια πνοή
Θέλω να ντυθώ του έρωτά σου τη μορφή
Θέλω να χαρώ μαζί σου την ανατολή
Φως μου ακριβό, αχ μη σπαταληθείς ανώφελα
Σβήνω και ξεχνώ τα περασμένα
Ένα πρωινό όλα θά 'ναι αλλιώς
Τα κομμάτια μου ενωμένα
Θά 'χω δρόμο ανοιχτό
Και στο πλάι μου εσένα
Θέλω να σε βρω να σου ζητήσω μια πνοή
Θέλω να ντυθώ του έρωτά σου τη μορφή
Θέλω να χαρώ μαζί σου την ανατολή
Φως μου ακριβό, αχ μη σπαταληθείς ανώφελα
4 σχόλια:
Αυτό το
"φως μου ακριβό
μη σπαταληθείς ανώφελα"
μου θύμησε τον Καβάφη
όταν έγραψε το:
"Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις.......
...Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα ξένη φορτική."
Φιλιά
σου θύμισε ... Καβάφη!
Για μένα τούτο το σχόλιο, τούτη την ώρα και σε τούτη την περίσταση
δεν φαντάζεσαι Ποιήτρια πόσο ακριβό είναι..
Φιλιά πολλά
Γέμισε η νύχτα "χάθηκα"
σκόρπισα κι εγώ
στις τέσσερις
της κάμαρας
γωνίες
Ενός ταξιδιού
η λαχτάρα
κι ο θάνατος
κι η ηδονή
δίδυμα αδέλφια
Μια λέξη κράτησα
για πυξίδα:
"Θέλω"
Φιλί
πάνω στης νύχτας
τους ατμούς
τα εξατμισμένα
θέλω μου
περισυνέλεξα
με ηρεμία
Καλημέρα με Φιλί
Δημοσίευση σχολίου