Σα να σε βλέπω για πρώτη φορά
κάθε φορά που εισ' εμπρός μου·
λάμπανε κι άλλη φορά έτσι χλωρά
τ' άνθια, τα νιάτα του κόσμου ;
Πάντα σε βλέπω για πρώτη φορά
κι άσπρα είναι πια τα μαλλιά μου,
που είσαι η χαρά τού παιδιού· λαχταρά
σαν από φως μιας αυγής η καρδιά μου.
Για την Παράδεισον, Εύα, ο Θεός
τώρα πρωτόπλασ' εσένα ;
Κι έγινε η θάλασσα τώρα ναός
για της Παφίας Αφροδίτης τη γέννα ;
Τάχα νεοφώτιστος τώρα
πρώτη φορά και λατρεύω ;
Μέσ' στην αφάνταστη χώρα
πώς εγώ, αγύρευτος, πώς σε γυρεύω !
Στίχοι: Παλαμάς Κωστής
Βραδινή φωτιά, 1944
'Απαντα, τομ. ΙΑ´, σελ. 107
2 σχόλια:
και οι νέοι σε ατέλειωτα διαβάσματα ζητούνε
το λησμοβότανο από τα χέρια της Σοφίας
Κ.Π. – Η Ασάλευτη Ζωή
xaa! Sofotaton!
Δημοσίευση σχολίου