Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009

Ανία

Είναι οι ώρες αιχμές που κεντούν
και ραμφίζουν τη σάρκα  
μα ανάμεσα
σ' ό,τι διχάζει το παρόν απ' του νου τις αχνές
ψευδαισθήσεις  
σαν τη σκουριά της βροχής
στάλα τη στάλα θρυμματίζονται οι σκέψεις


Ασθμαίνουν οι λέξεις  
βουβαίνεται
η αφή  
ιδρώνουν μελάνι οι σελίδες
και ξέπνοοι πνίγονται στο άναρθρο οι στίχοι
Ανέχειες καινούργιες και παλιές πλησμονές
Με μια γεύση ολοσκότεινη βάφουν τα χείλη


Κωστής Κουτσουρέλης
Langawi
26.7.09

6 σχόλια:

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

"Ανέχειες καινούργιες και παλιές πλησμονές
Με μια γεύση ολοσκότεινη βάφουν τα χείλη"

και πώς να τ' αντέξεις;...

Σε φιλώ πολύ

aitherovamwn είπε...

Μακάρι να ήξερα Δεσμώτη μου..
Μα κάθε πρωί κ εμένα τα σπλάχνα τριβελίζει ένα κοράκι...

Μάλλον με το μυαλό θα τ' αντέξεις... Θα το βάζεις να λέει
παραμύθια στην καρδιά σου...

κι εγώ σε φιλώ
Καλημέρα

Unknown είπε...

Όταν έρχομαι εδώ, στον αστερισμό σου μικρούλα μου, θα πρέπει να είμαι έτοιμη για ... όλα.
χαχα

Νάσαι καλά

Ευαγγελία είπε...

ενημερώνω για το νέο μου blog me th Χάρι

aitherovamwn είπε...

Να 'ρχεσαι καλή μου meg κι εύχομαι αυτά τα όλα να μην έχουν δυσάρεστα μέσα τους..
Κι εσύ πάντοτε να 'σαι καλά!

aitherovamwn είπε...

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ εΠιΤεΛοΥς επιτέλουςςςςς!
Έεεεερχομαι!