Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009

Η Εφηβεία της Λήθης

Περιμένω λίγο
να σκουρήνουν οι διαφορές και τ'αδιάφορα
κι ανοίγω τα παράθυρα.Δεν επείγει
αλλά το κάνω έτσι για να μην σκεβρώσει η κίνηση.
Δανείζομαι το κεφάλι της πρώην περιέργειας μου
και το περιστρέφω.Όχι ακριβώς περιστρέφω.
Καλησπερίζω δουλικά όλους αυτούς τους κόλακες
των φόβων,τα αστέρια .Όχι ακριβώς καλησπερίζω.
Στερεώνω με βλεμμάτινη κλωστή
τ'ασημένια κουμπάκια της απόστασης
κάποια που έχουν ξηλωθεί τρέμουνε και θα πέσουν.
Δεν επείγει.Το κάνω μόνο για να δείξω στην απόσταση
πόσο ευγνωμονώ την προσφορά της.

Αν δεν υπήρχε η απόσταση
θα μαραζώνανε τα μακρινά ταξίδια
με μηχανάκι θα μας έφερναν στα σπίτια
σαν πίτσες την υφήλιο που ορέχτηκε η φυγή μας.
Θα ήτανε σαν βδέλλες κολλημένα
πάνω στα νιάτα τα γεράματα
και θα με φώναζαν γιαγιά απ'τα χαράματά μου
εγγόνια μου και έρως αδιακρίτως.
Και τι θα ήταν τ'άστρα
δίχως την υποστήριξη που τους παρέχει η απόσταση.
Επίγεια ασημικά,τίποτα κηροπήγια τασάκια
να ρίχνει εκεί τις στάχτες του ο αρειμάνιος πλούτος
να επενδύει ο θαυμασμός την υπερτίμησή του.

Αν δεν υπήρχε απόσταση
στον ενικό θα μας μιλούσε η νοσταλγία.
Οι σπάνιες τώρα ντροπαλές της συναντήσεις
με την πληθυντική ανάγκη μας
μοιραία τότε θ'αφομοίωναν
την αλανιάρα γλώσσα της συχνότητας.

Βέβαια,αν δεν υπήρχε η απόσταση
δεν θα'τανε σαν άστρο μακρινό εκείνος ο πλησίον
θα'ρχοταν στην πρωτεύουσα προσέγγιση
μόνο δυο βήματα θ'απέχανε τα όνειρα
από τη σκιαγράφησή του.
Όπως κοντά μας θα παρέμενε
η ύστατη φευγάλα της ψυχής.
Προς τί η τόση περιπλάνηση.Χώρος
κενός υπάρχει.Εμείς θα κατεβαίναμε
να ζήσουμε στο υπόγειο κορμί μας
κι εκείνη με τον μύθο της και τα συμπράγκαλά του
θα μετεμψυχωνότανε σε σώμα.

Αν δεν υπήρχες εσύ απόσταση
θα πέρναγε πολύ ευκολότερα
πιο γρήγορα εν μια νυκτί η λήθη
τη δύσκολη παρατεταμένη εφηβεία της
αυτό που χάριν ευφωνίας ονομάζουμε μνήμη.

Όχι ακριβώς μνήμη.Στερεώνω
με βλεμμάτινη κλωστή ομοιώσεις
έχουν ξηλωθεί τρέμουνε και θα πέσουν.
Όχι ακριβώς στερεώνω.Δουλικά περιστρέφομαι
γύρω απ'αυτούς τους κόλακες του χρόνου που
χάριν συντομίας τους ονόμασα μνήμη.
Όχι ακριβώς μνήμη.Ανεφοδιάζω διάττοντες
με παρατεταμένη εκμηδένιση.Επείγει.


κική δημουλά














M.F. Husain

7 σχόλια:

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

...όμως η απόσταση

μας μας κρατά μακριά απ' τη γιορτή...


Σε φιλώ πολύ, φίλη μου!!!

Χάρις είπε...

Όμορφο.
Όχι ακριβώς δικό σου.
Μα τι θα ήταν ένα ποιήμα
αν δεν άλλαζε αγκαλιές
κάθε που κάποιος το ονειρευόταν;

Φιλί

[μισώ τις υποχρεώσεις που μακριά με κρατούν -όταν- από τη γραφή σου]

aitherovamwn είπε...

Λίτσα μου, νομίζω κάποιος τρώει
τα σχόλιά μου!! Γιατί απάντησα και
εξηφανίσθη!
Η απόσταση, σαν αράχνινη κλωστή
επαφής ατόφια μοιάζει
και αν κ ελεγα πως έτσι θέλω να μου λέω, σαν παραμύθι, τώρα το πιστεύω πιο πολύ

aitherovamwn είπε...

να χαίρεσαι ψυχή μου
όταν δεν γράφω,
συνήθως θα πει πως οι πληγές
επουλώθηκαν,
διάλειμμα ως τον επόμενο
της σωτηρίας αγώνα...

Να 'ρχεσαι, και
θα γράφω

Καλημέρα, με καφέεεε:-)

Oneiro-Vatis είπε...

"Αν δεν υπήρχε η απόσταση
θα μαραζώνανε τα μακρινά ταξίδια.
Αν δεν υπήρχε απόσταση
στον ενικό θα μας μιλούσε η νοσταλγία."

Αν δεν υπήρχε η απόσταση όλα θα ήταν λευκά στον ίδιο καθρέφτη που θα τα ήθελε μαύρα...
Στην ίδια συνάρτηση, θα ήταν όλα γνωστά και συνάμα μελαγχολικά άγνωστα...
Στην εκείνη απόσταση που θέλουν όλα να ορίζονται ,εσύ και εγώ, σε ένα φευγαλέο επιπόλαιο εμείς θέλουμε να μάθουμε τα πόσα θα μπορούσαμε και τι θα είχαμε...
Αλήθεια χωρίς την απόσταση τι θα είμασταν...

Αν και δανεική ανάρτηση,θέλω να σου ζητήσω ένα ευχαριστώ και στο ζητάω γιατί και αυτό δανεικό είναι...

Το πραγματικό ευχαριστώ θέλει να ανήκει σε τσιγάρα σκέψης που μόλις με κέρασες...

Καλώς σε βρήκα στον κήπο σου Κυρά.
Όνειρα!

Ταπεινά Ο.

aitherovamwn είπε...

Του ονείρου και της θάλασσας οδοιπόρε εγώ ευχαριστώ για την επίσκεψη και τα λόγια σου...

Συμφωνώ σε όλα τα ανωθεν εκτός του "δανεικού", δε νομίζω ότι όλα είναι δανεικά ή... τώρα που το σκέφτομαι, ίσως δεν είναι αυτός ο όρος που τα αγκαλιάζει... Όλα για κάποιο λόγο γίνονται, κι η απόσταση!
Τι θα 'μασταν άραγες;

Oneiro-Vatis είπε...

Ώρες μετά,με θέλω να καπνίζω και ο καπνός να ανήκει σε αυτό,το τελευταίο σου σχόλιο...
"Όλα για κάποιο λόγο γίνονται, κι η απόσταση!
Τι θα 'μασταν άραγες;"

Αλήθεια,σε ευχαριστώ,για ότι χάρισες!
Να είσαι καλά!
Θα τα λέμε πότε από εδώ πότε από εκεί!
Βλέπεις,και αυτά στην απόσταση περιλαμβάνονται!