(Εχθες το βραδάκι, βγάζοντας μια βόλτα τον Κύρο- τον αρκουδοσκυλάκο μου- αν κι η μουντάδα δεν έλειπε ο καιρός μου μοιαζε περίεργος... Σα να με ένοιωθε... Υγρός, μα υπέροχα ζεστός, σαν την αγκαλιά που περιμένω να γυρίσει στην Αθήνα.. και στο ράδιο η 'Ελλη συνόδευε την πορεία μου γεμίζοντάς με μ' αρώματα κι εικόνες...)
Είναι φορές που χωρίς αφορμή,
κάτι γιορτάζει βαθιά στο κορμί,
και ξαναβλέπεις το φως,
σαν να 'σουν χρόνια τυφλός.
Κι ένας αέρας ζεστός
γιασεμιά φορτωμένος, φυσάει βουρκωμένος.
Είναι φορές που δεν ξέρω γιατί
κάτι νυχτώνει βαθιά και πενθεί
και δε σου κάνει κανείς
κι όπως γυρεύεις να βρεις
λίγο λευκό να πιαστείς
γιασεμί στο σκοτάδι
σαν άστρο ανάβει.
Λευκό μου γιασεμί
μη νυχτώσεις.
Είναι φορές που χωρίς αφορμή,
μέσα μου τρέμει μια ξένη φωνή,
που μου θυμίζει στιγμές
από παλιές μου ζωές
και ένας αέρας ζεστός
γιασεμιά φορτωμένος, φυσάει βουρκωμένος.
Λευκό μου γιασεμί, μη νυχτώσεις.
στίχοι: Γκανάς Μιχάλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου